Friday, October 1, 2010

ಅವಲೋಕನ

                ನಿನ್ನೆ ಸಂಜೆ ಜನರು ಅಯೋಧ್ಯೆ ತೀರ್ಪಿನ ಬಗ್ಗೆ ಆಸಕ್ತರಾಗಿದ್ದರೆ, ನಾನು ಸುಮ್ನೆ ಸೋಮಾರಿಯಾಗಿ ಏನೂ ಮಾಡದೆ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ವಾಕಿಂಗ್ ಹೋಗಿ ಬಂದರೂ ಏನೂ ಉಲ್ಲಾಸ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ.  ಈಗಷ್ಟೆ ಗ್ರಾಜುಎಶನ್ ಮುಗಿಸಿ ಮುಂದೇನು ಮಾಡಲು ದಿಕ್ಕು ತೋಚದೆ ಕುಳಿತವನಂತಿತ್ತು ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. ಹೊಟ್ಟೆನು ತಾಳ ಹಾಕೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿತು. ಇನ್ನು ಕೂತರೆ ಆಗಲ್ಲ, ಊಟ ಏನು ಮೇಲಿಂದ ಬೀಳಲ್ವಲ್ಲ, ಅಡಿಗೆ ಮಾಡ್ಬೇಕು ಅಂತ ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ ಸಿದ್ಧತೆ ಮಾಡಲು ತೊಡಗಿದೆ. ಇರೋನು ಒಬ್ಬ ಅದೇನು ಮಹಾ ಸಿದ್ಧತೆ ಅಂತ ಅನಿಸೋದು ಸಹಜ. ನಾನು ಮಾಡೋ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ  ಬಹುಷಃ ಸಿದ್ಧತೆ ಅನ್ನೋದು ತುಂಬಾ ದೊಡ್ಡ ಪದವಾಯಿತೋ ಏನೋ. ಏನೆ ಆಗಲಿ ನನಗೆ ನಾನು ಮಾಡೋ ಕೆಲಸ ದೊಡ್ಡದು. ಸಿದ್ಧತೆಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಹಂತ ಯಾವ ತರಕಾರಿ ಒಣಗಿಹೊಗದೆ ಉಳಿದಿದೆ ಅಂತ ನೋಡೋದು. [ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ತಂಗಳು ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಇಲ್ಲ, ಹಾಗಾಗಿ.]. ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಒಂದೇ ಒಂದು ಬೀಟ್ರೂಟ್ ಗಡ್ಡೆ ಒಣಗದೇ ಉಳಿದಿತ್ತು. ಸರಿ ಬೀಟ್ರೂಟ್ ಸಾಂಬಾರ್ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಅಂದು ಕೊಂಡು ಬೇರೆ ಯಾವ ಪದಾರ್ಥಗಳು ಬೇಕಾಗಬಹುದು ಅಂತ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಸಂದು [ = ಸಂಚಾರಿ ದೂರವಾಣಿ = ಮೊಬೈಲ್  ಫೋನ್ ] ಅರಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಶುರುಮಾಡಿತು. ಕೂಗ್ಬೇದ್ವೋ ಮಾರಾಯ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾ ಅದರ ತಲೆಗೆ ಮೊಟಕಿ ನೋಡಿದ್ರೆ.......Ravi Mysore Calling...... ಕಾಲ್ ರಿಸೀವ್ ಮಾಡಿ ಅವನ ಹತ್ತಿರ ಒಂದತ್ತು ನಿಮಿಷ ಮಾತಾಡಿದೆ. ರವಿ ಮತ್ತು ನಾನು ಕಾಲೇಜು ದಿನಗಳಿಂದ ಸ್ನೇಹಿತರು. ಕೆಲವೊಂದು ವಯುಕ್ತಿಕ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಓದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲಾಗದೆ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಸೆಟಲ್ ಆಗಿದಾನೆ. ಅವಾಗವಾಗ ನಂಬರ್  ಬದಲಾಯಿಸೋ ಚಟವಿರುವ ನಾನು ಪ್ರತಿಸಲ ನಂಬರ್ ಬದಲಾಯಿಸಿದಾಗ್ಲೂ ಕಾಂಟ್ಯಾಕ್ಟ್ ಲಿಸ್ಟ್ ನಲ್ಲಿರುವವರಿಗೆಲ್ಲ ನಂಬರ್ ಕೊಡದೆ ಅವರೆಲ್ಲ ನನ್ನ ನಂಬರ್ ಗೆ ಪರದಾಡೋ ಹಾಗೆ ಆಗಿರತ್ತೆ. ರವಿ ಒಂಥರಾ ಛಲ ಬಿಡದ ತ್ರಿವಿಕ್ರಮನಂತೆ ನನ್ನ ನಂಬರ್ ಚೇಂಜ್ ಆದಾಗಲೆಲ್ಲ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಹುಡುಕಿ ಕಾಲ್ ಮಾಡ್ತಾನೆ.
 
             ಈಗೆ ಸುಮಾರು ಮೂರು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೇನು ಕಾಲ್ ಮಾಡಿ ಕುಶಲ ವಿಚಾರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ನಾನು ಒಂದು ಸಲಾನು ಅವನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಲಿಲ್ವಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಗಿಲ್ಟ್ ನನ್ನ ಕಾಡತೊಡಗಿತು. ಈ ನನ್ನ ಸ್ವಭಾವಕ್ಕೆ ಒಂಚೂರು ಹಿಸ್ಟರಿನು ಇದೆ [ಹಿಸ್ಟರಿ ಇಲ್ಲದೆ ಇದ್ದೋರು ಯಾರಿದ್ದಾರೆ ಹೇಳಿ; ಕೆಲವರು ಹಿಸ್ಟರಿನೆ ಆಗ್ಬಿಡ್ತಾರೆ, ಇನ್ನು ಕೆಲವರದ್ದು ಹಿಸ್ಟರಿ ಬೇರೆಯವರೇ ಬರೆದು ಅವರ ಜೊತೆ ತಾವೂ ಹಿಸ್ಟರಿ ಆಗ್ತಾರೆ; ಉಳಿದವರು ನನ್ನಂತೋರು ನಮ್ಮ ಹಿಸ್ಟರಿಯನ್ನು ನಾವೇ ಬರೆದುಕೊಳ್ತೀವಿ.]. ನನಗೆ ಮೊದಲಿಂದಲೂ ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಕಂಡವರಿಗೆಲ್ಲ ಫೋನ್ ಮಾಡೋದು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯೋದು ಇಷ್ಟ ಆಗಲ್ಲ. ಫೋನ್ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ನಾನು ಇನ್ನೂ ಹತ್ತೊಂಬತ್ತನೇ ಶತಮಾನದಲಿದೀನಿ
 
. ಈಗ್ಲೂ ನನಗೆ ಫೋನ್ ಅಂದ್ರೆ ಏನಾದ್ರು ವಿಚಾರ ಇದ್ರೆ ಹೇಳೋದು/ಕೇಳೋದಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ. ಆದರೆ ನಾನೇನು ರಿಸರ್ವ್ದ್ ಅಲ್ಲ; ವಾಚಾಳಿ ಅಂತಾನೆ ಹೇಳಬಹುದು. ಆದರೆ ಈ ವಾಚಾಳಿತನ ಫೇಸ್ ಟು ಫೇಸ್ ಮಾತ್ರ. ಗಂಟೆಗಟ್ಲೆ ಮಾತಾಡದಿದ್ರು ಉಭಯಕುಶಲೋಪರಿ ವಿಚಾರಿಸೋಕೂ ಏನು ನನಗೆ ತೊಂದ್ರೆ ಅನ್ನೋದು ನನ್ನ ಮುಂದಿರುವ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಈ ವಿಚಾರ ಹಲವಾರು ತಿಂಗಳುಗಳಿಂದ ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೊರಿತಾ ಇದೆ. ಈ  ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಂತ ತುಂಬಾ ಅನಿಸುತಿದೆ ಯಾಕೋ ಇಂದು. ಈ ವಿಚಾರವಾಗಿ  ನನ್ನ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಬೇಜಾರಾಗಿದೆ. ಇನ್ಮುಂದೆ ವಾರಕ್ಕೆ ನಾಲ್ಕು ಜನಕ್ಕಾದರೂ ಕಾಲ್ ಮಾಡಬೇಕು. 

Saturday, September 4, 2010

ಭ್ರಮೆ......

ನೀ ನಿಲುಕದ ದೂರದಲ್ಲಿ
ಮಿನುಗುವ ನಕ್ಷತ್ರ
ಪ್ರೀತಿಯ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನ ಬಿಂಬ ನೋಡಿ
ಬಂಧಿಸಿದಂತೆ
ಹರುಷಗೊಂಡಿದ್ದೆ......

Sunday, July 11, 2010

ನಿಂತಿತ್ತು ಜೀವನಚಕ್ರ.......

ವರುಷ ಕಳೆದು ಹೋದರೂ
ತಿರುಗಿ ಬಾರದ ಮಳೆ
ಕತ್ತೆತ್ತಿ ನೋಡುತ್ತಾ ಬಾರದ ಮಳೆಗೆ
ಮೊರೆ ಇಟ್ಟಿತ್ತು ಇಳೆ
ದೂರ ದಿಗಂತವ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಾ
ಮೋಡಗಳ ಪರಿವಾರ ಸೇರುವುದ ಕಾಯುತ್ತ
ಬಾನು ಕೊಡದೆ ಭೂಮಿ ಬಿಡದೆ
ನಿಂತಿತ್ತು ಜೀವನಚಕ್ರ

Friday, July 9, 2010

ಗಾಳಿಯೇ ನೋಡು ಬಾ.....

ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ನಾನು ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿರುವ ಹಾಡು ಅಂದ್ರೆ "ಗಾಳಿಯೇ ನೋಡು ಬಾ" ಫ್ರಂ  ಸಂಚಾರಿ ಮೂವಿ. ಈ ಹಾಡಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿರುವ ಸಾಹಿತ್ಯ ಇದೆ. ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಸರಿಹೊಂದುವ ಉತ್ತಮವಾದ ಟ್ಯೂನ್ ಇದೆ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಜಯಂತ್ ಕಾಯ್ಕಿಣಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ಸಾಬೀತು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. Hats off to him and composer Arjun.

Monday, July 5, 2010

ಅವನು ಸೊಗಸುಗಾರ...ಅವಳು ಅಂದಗಾತಿ...

ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳ ಹಿಂದೆ ಜೇಸನ್ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆನೆ ಫೋನ್  ಮಾಡಿದ. ನಾನು ರಿಸೀವ್ ಮಾಡಿ

"ಹಲೋ ಜೇಸನ್ "
"ಏನೋ ಶಿಷ್ಯ....ಏನ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀಯ?"
"ಏನಿಲ್ಲ...ಮಾಮೂಲು ಇರುತ್ತಲ್ಲ...ಬಟ್ಟೆ ಒಗೆಯೋಕೆ ರೆಡಿ ಆಗ್ತಾ ಇದ್ದೆ....ಮತ್ತೆ ಏನೋ ಸಮಾಚಾರ?"
"ಒಂದ್ವಿಷ್ಯ ಕಣೋ...."
"ಏನೋ ಅದು...."
"ನಾನೊಂದು ಹುಡುಗಿ ನೋಡಿದೀನಿ ಕಣೋ....ನನಗೆ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಆಗಿದೆ....ಅವರ ಮನೆಯಿಂದ ಇನ್ನು ಒಪ್ಪಿಗೆ ಬರಬೇಕಿದೆ...."
"ಸೂಪರ್ ಕಣೋ....ಏನ್ ಮಾಡ್ತಾಳೆ ಹುಡುಗಿ.....?"
"ಬಿ ಇ ಓದಿದಾಳೆ.....ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಿದಾಳೆ....."
"ಯಾವೂರು ಹುಡುಗೀದು....?"
"ಮಂಗ್ಳೂರು...."
"ಹುಡುಗಿ ಹೆಸರು...?"
"ಹೆಸರು ಜೆನಿವೀವ್ ಅಂತ..."
"ಏನು....!!!!!!?"
"ಜೆ....ನಿ....ವೀ...ವ್..."
"ಹೆಸರು ಸ್ವಲ್ಪ ಡಿಫರೆಂಟ್ ಆಗಿದೆ...."
"ಹಹಹ...ಹೌದು. ನೀನು ಕೇಳಿರೋಕೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಅನ್ಸುತ್ತೆ...."
"ಇಲ್ಲಪ್ಪ....ಇದೆ ಫಷ್ಟು....ಆದ್ರೆ ಹೆಸರು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ...."

ಆವತ್ತು ಈ ವಿಚಾರ ಹೇಳಿದ ಜೇಸನ್ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಹರುಷವಿತ್ತು. ತನಗೆ ಸೂಕ್ತ ಬಾಳಸಂಗಾತಿ ಸಿಕ್ಕ ಸಮಾಧಾನವಿತ್ತು.

ಇದಾದ ಒಂದು ವಾರದಲ್ಲೇ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟ ಜೇಸನ್ ಮತ್ತು ಜೆನಿವೀವ್ ಬಾಳಸಂಗಾತಿಗಳಾಗಲು ಒಪ್ಪಿದರು. ನಾವು ಮದುವೆಗೆ ಹೊರಡುವ ಬಗ್ಗೆ,  ಮಂಗ್ಳೂರು ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕ ಇರೋ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ನೋಡುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತನೆ ಮಾಡತೊಡಗಿದೆವು.

ಜೇಸನ್ ಮತ್ತು ನಾನು ಸುಮಾರು ಹನ್ನೊಂದು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಸ್ನೇಹಿತರು. We know each other very well. ಜೇಸನ್ ತುಂಬಾ ಮಿತಭಾಷಿ, ವಿಶಾಲ ಹೃದಯಿ. He cares everyone. Sometimes he is very naughty. He is very romantic[ By this time he must have written lot of poems to jenivieve :-)]. ಹೀಗಿರುವ ನಮ್ಮ ಹುಡುಗನ ಹುಡುಗಿ ಹೇಗಿದಾಳೆ ಅನ್ನೋ ಕುತೂಹಲ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಇತ್ತು. ವೀಕೆಂಡಿನ ಒಂದು ದಿನ ನಾವು ಅವಳನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದ್ವಿ. ಮೊದಲ ಸಲ ನೋಡಿದಾಗ ನಾನು ಗಮನಿಸಿದ್ದು ಅವಳ ಸರಳತೆ. ಅದು ನಮ್ಮ ಮೊದಲ ಬ್ಹೆತಿಯಾಗಿದ್ರು ಏನೂ ಬಿಗುಮಾನವಿಲ್ಲದೆ ತುಂಬಾ ಆತ್ಮೀಯತೆಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿದಳು ಹುಡುಗಿ. ಅವರ ಜೋಡಿ ನೋಡಿ ನಮಗೂ ತುಂಬಾನೇ ಖುಷಿಯಾಯಿತು.




ಮದುವೆಗೆ ಮೂರು ತಿಂಗಳು ಮೊದಲೇನೆ ರೈಲ್ ಬುಕ್ಕಿಂಗ್ ಮಾಡಿ, ಮದುವೆಗೆ ಎರಡು ದಿನ ಮೊದಲೇನೆ ಮಂಗಳೂರಿಗೆ ಹಾಜರಾದ್ವಿ. ಜೇಸನ್ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ವಿಧಿ ವಿಧಾನಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿ, ಎಣ್ಣೆ ಹೊಡೆದು...ಡ್ಯಾನ್ಸ್ ಮಾಡಿ ತುಂಬಾನೇ ಎಂಜಾಯ್ ಮಾಡಿದ್ವಿ. ಮದುವೆ ದಿನ ಗರಿ ಗರಿ ಸೂಟಿನಲ್ಲಿ ಮಿಂಚುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಹುಡುಗ....ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಶ್ವೇತ ವಸ್ತ್ರಧಾರಿನಿಯಾಗಿದ್ದ ಹುಡುಗಿ ನೋಡಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸಿದ್ವಿ ಮಂತ್ರ ಘೋಷಗಳು ಕೊಂಕಣಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿದ್ರಿಂದ ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಇದ್ರೂ ಅದೊಂದು ಹೊಸ ಅನುಭವ. ಹೀಗೆ ನಮ್ಮ ಹುಡುಗ ಹುಡುಗೀನ ಕೈಹಿಡಿದು, ಸಂಸಾರಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟು, [ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಕೈಕೊಟ್ಟು....]ಎಲ್ಲ [ಮದುವೆಯಾದ]ಹುಡುಗರಂತೆ ಅಪರೋಪಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಫೋನ್ ಮಾಡುವ ಹಾಗಾಗಿದಾನೆ....ಅವರಿಬ್ಬರ ಜೀವನ ಸುಖಮಯವಾಗಿರಲಿ.....ಇಬ್ಬರೂ ತುಂಬಾ ಹರ್ಷದಿಂದ..ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಜೀವನದ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ಮಾಡಲಿ ಅಂತ ನನ್ನ ಹಾರೈಕೆ. ಆಲ್ ದಿ ಬೆಸ್ಟ್ . . . . . .

Monday, May 24, 2010

ನೀನಿದ್ದಿದ್ದರೆ....

ಸಂಜೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ರಂಗಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು
ಬೆಳದಿಂಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ತಂಪಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು
ಪ್ರಕೃತಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹಸಿರಾಗುತ್ತಿತ್ತು

ದಾರಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಸವೆಯುತ್ತಿತ್ತು
ಸಮಯ ಇನ್ನಷ್ಟು ಸರಿಯುತ್ತಿತ್ತು

ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನಷ್ಟು ಅರಳುತ್ತಿತ್ತು
ಜೀವನ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೊಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು
ಪ್ರೀತಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಬೆಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು