ಅಪರಿಚಿತ ಸುಂದರಿ

ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುವಾಗ ಕಿಟಕಿ ಪಕ್ಕದ ಸೀಟಿನಲ್ಲೇ ಕೂರಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ. ಆ ಆಸೆ ಇನ್ನು ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ನಾನು ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಈಗಲೂ ಬಸ್ಸು ಹತ್ತಿದ ಕೂಡಲೇ ನಾನು ಮಾಡುವ ಮೊದಲ ಕಸರತ್ತು ಕಿಟಕಿ ಸೀಟು ಖಾಲಿ ಇದೆಯಾ ನೋಡೋದು. ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗಾಳಿ ಬೀಸುತ್ತೆ ಅಂತಲೋ, ಹೊರಗಿನ ಒಂದಷ್ಟು 'ನೋಟಗಳು' ಕಾನಬಹುದೆಂದೋ ಹೀಗೆ ಕಾರಣಗಳು. ಊರಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ KSRTC ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ reservation ಮಾಡಿಸುವುದು ಕಿಟಕಿ ಸೀಟ್ ಸಿಕ್ಕರೆ ಮಾತ್ರ. ಇಲ್ದಿದ್ದ್ರೆ ordinary ಬಸ್ಸಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಪ್ರಯಾಣ. ಹೀಗೆ ಒಂದು ಸಲ ಕಿಟಕಿ ಸೀಟ್ ಕಾಯ್ದಿರಿಸಿ 'ಹರಿ ಹರಿ' ಅಂತ ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಪ್ರಯಾಣಕ್ಕೆ ಕಾಮತ್ ಹೋಟೆಲಿನಲ್ಲಿ ಭರ್ಜರಿಯಾಗಿ ಊಟ ಮಾಡಿ KSRTC ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನಲ್ಲಿ ಬಸ್ಸಿನ ಬರುವಿಕೆಗಾಗಿ ಕಾಯತೊಡಗಿದೆ. ವೀಕೆಂಡ್ ಆಗಿದ್ದರಿಂದ ಜನರು ಜಾಸ್ತಿ ಇದ್ದರು, ಬಸ್ಸುಗಳು ಜಾಸ್ತಿ ಇದ್ದವು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಪ್ರವಾಹದೊಪಾದಿಯ ಜನರನ್ನು ಮತ್ತು ಆತ್ತಿತ್ತ ನೋಡಲಾಗದೆ, ಎಲ್ಲೂ ಹೊರಳಾಡಲಾಗದೆ ಉಸಿರುಕಟ್ಟಿ ನಿಂತ ದೈತ್ಯ ಬಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಸಂಭಾಳಿಸಲಾಗದೇ ಹೆಣಗುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಸುಪೆರ್ವೈಸರ್ ಗೆ ನನ್ನ ಟಿಕೆಟ್ ತೋರಿಸಿದೆ. ಆಗಲೇ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಟೆನ್ಶನ್ ನಲ್ಲಿದ್ದ ಅವನು "ನಿಮ್ಮೆದುರಿಗೆ ಇದಿಯಲ್ರಿ. ಅಷ್ಟು ಗೊತ್ತಾಗಲ್ವ" ಅಂತ ಉಗಿದ. ನನ್ನೆದುರಿಗೆ ಇದ್ದ ಬಸ್ಸನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಗಮನಿಸದೆ ಅವನನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ನಾನೇ ಶಾಪ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬಸ್ಸಿನೆಡೆಗೆ ನಡೆದೆ. ಆಗಲೇ ತುಂಬ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವಸ್ಥವಾಗಿ ವಿರಾಜಮಾನರಾಗಿದ್ದರು. ಒಂದು, ಎರಡು ಎಣಿಸುತ್ತ ಪ್ರೈಮರಿ ಸ್ಕೂಲ್ ಜ್ಞಾಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನನ್ನ ಸೀಟ್ ಎದುರಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತೆ. ನೋಡಿದರೆ ಕಿಟಕಿ ಪಕ್ಕ ಸೀಟ್ ಖಾಲಿ, ಅದರ ಪಕ್ಕದ ಸೀಟ್ ಭರ್ತಿ. ಅದರಲ್ಲೇನು ವಿಶೇಷ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ. ವಿಶೇಷ ಇರೋದು ಅದನ್ನು ಭರ್ತಿ ಮಾಡಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ. ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ನೋಡಿದ ನನಗೆ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಅವಲಕ್ಕಿ ಕುಟ್ಟಿದ ಅನುಭವ. my heart rate increased, temperature raised, palms got sweaty, stomach fluttered, throat tightened etc etc. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇಸಲ ಆದರೆ ಹೇಗಾಗಿರಬೇಡ 'ಒಂದೇ ನೋಟಕ್ಕೆ'. ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಮೇಲಿರಿಸಿ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ತದಬಡಾಯಿಸುತ್ತಲೇ "execuse me" ಎಂದೆ. ಕಿವಿಗೆ ಹೆಡ್ ಫೋನ್ ಸಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡು ಅದೇನೋ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ 'ಅವಳು' ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನಸುನಕ್ಕು "Hi" ಎಂದಳು. ನಾನು ಅವಳಿಗೆ ವಿಶ್ ಮಾಡಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿನೆ ಸಭ್ಯತೆ ತೋರುತ್ತ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೆ. ನಾನು ಕೂರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವಳ ಮೊಬೈಲ್ ಗೆ ಯಾರದ್ದೋ ಕರೆ ಬಂದು ಅವಳು ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿ ಉತ್ತರಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಇಂಗ್ಲಿಷ ಮಾತಾಡೋ ಹುಡುಗಿ ಜೊತೆ ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಪ್ರಯಣಿಸಬೇಕಲ್ಲ ಎಂದು ಕಸಿವಿಸಿನೂ ಆಯಿತು. [ನನಗೇನು ಇಂಗ್ಲಿಷ ಬಗ್ಗೆ ದ್ವೇಷವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕನ್ನಡ ಮಾತಾಡಲು ಬಂದರೂ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬಳಸುವರ ಬಗ್ಗೆ ಅಸಹನೆ ಅಷ್ಟೇ]. ಶಿವಮೊಗ್ಗಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿರೋದ್ರಿಂದ ಕನ್ನಡ ಬಂದ್ರು ಬರಬಹುದೆಂಬ ಆಸೆ ದೂರದಲ್ಲಿ ಮನೆಮಾಡತೊಡಗಿತು. ಅದೂ ಅಲ್ಲದೆ ಕರೆ ಮಾಡಿದ ಆ ಕಡೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಬಾರದಿದ್ದರೆ [ ಪಾಪ ]ಇವಳದೆನು ತಪ್ಪು ಅಲ್ವೇ! ಅವಳು ಮಾತು ಮುಗಿಸಿ ಮೊಬೈಲ್ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮಡಗುವ ವೇಳೆಗಾಗಲೆ ನಾನು ಹಾಡುಗಳಿಗಿಂತ ಜಾಹಿರಾತುಗಳನ್ನೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಪ್ರಸರಿಸುವ ರೇಡಿಯೋ ಸ್ಟೇಷನ್ ಒಂದನ್ನು ಕೇಳತೊಡಗಿದ್ದೆ. ಬ್ಯಾಗಿನಲ್ಲಿ ಏನೋ ತಡಕಾಡುತ್ತಾ ಒಂದು ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಕವರ್ ತೆಗೆದು ತನ್ನ ಕಾಲ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದು ಓರೆಗಣ್ಣಿನಿಂದ ಗಮನಿಸಿದೆ. ತಿರುಗಿ ನೋಡುವುದು ಒಳ್ಳೆ manners ಅಲ್ಲ ಎಂದು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಮುಖ ಕಿಟಕಿಯ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಸಿದೆ. " ಶಿವಮೊಗ್ಗಕ್ಕಾ ? " ಅವಳ ಮೊದಲ ಪ್ರಶ್ನೆ. ನಾನು ಅವಳತ್ತ ತಿರುಗಿ "ಹಾಂ... .ಹೌದು ". ಮತ್ತೆ ಸ್ವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಮುಖ ತಿರುಗಿಸಿದೆ. "ನೀವಿದನ್ನ ತಗೊಳ್ಳಲೇಬೇಕು.......ಇಲಾಂದ್ರೆ ನನಗೆ ಕಷ್ಟ ಆಗುತ್ತೆ. ......please ". ಇದೇನಪ್ಪ ಇದು ಅಪರಿಚಿತ, ಅನಾಮಿಕ ಸುಂದರಿ ಏನೋ ಕೊಡ್ತಾ ಇದಾಳೇಂತ ಒಳಗೊಳಗೇ ಖುಷಿಪಟ್ಟು ಅವಳತ್ತ ತಿರುಗಿದೆ. ಅವಳ ಆ ಭಂಗಿ ನೋಡಿ my heart rate increased, temperature raised, palms got sweaty, stomach fluttered, throat tightened etc etc. ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕತ್ತರಿಸಿದ ಸೇಬು....ಮತ್ತೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಚಾಕು ಹಿಡಿದು ಒಂದಿಷ್ಟು ವಿನಂತಿಸುವ ಜಾಸ್ತಿ ಆಜ್ಞಾಪಿಸುವ ಮುಖಭಾವದೊಂದಿಗೆ ನನ್ನ ಪಕ್ಕದ ಸೀಟಿನ ಸುಂದರಿ...........! ಹಾಗೆ ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು "ಚಾಕು ತಗೊಳ್ಳಲ.......ಸೇಬು ತಗೊಳ್ಳಲ" ಎಂದೆ. ಇಂತ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೇನು ಮಾಡೋಕಾಗುತ್ತೆ ಹೇಳಿ. ನಾನೇನೋ ಪಕ್ಕದ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿ...ಪ್ರಯಾಣ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಿರುವಂತೆ...ಹಾಗೆ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತುಕತೆ [ಹುಡುಗಿ IT ಫೀಲ್ಡಿನಲ್ಲಿ ಇದಾಳೆಂತ ಅವಳ ಮಾತುಕತೆಯಲ್ಲೇ ಕಂಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ ]....ಮೊಬೈಲ್ ನಂಬರ್ exchange........ಆಮೇಲೆ ದಿನಾಲು sms........ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನದ ನಂತರ ಕ್ಷೆಮಸಮಾಚಾರಕ್ಕಾಗಿ.....ಕರೆ ಮಾಡೋದು....ಹೀಗೆ ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಬಲೂನ್ ಊದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಚಾಕು ತೋರಿಸಿನೆ ಚುಚ್ಚದೆ ಒಡೆದಿದ್ದಳು ನನ್ನ ಕನಸಿನ ಬಲೂನನ್ನು. ಅವಳಿಗೂ ನನ್ನ ಕೆಟ್ಟ ಜೋಕು ಹಿಡಿಸಿರ ಬೇಕು. " ಒಬ್ಬಳೇ ತಿನ್ನೋಕೆ ಕಷ್ಟ ಆಗುತ್ತೆ; ನೀವು ತಗೊಳ್ಳಿ " ಅಂತ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೇಳಿದ್ಲು ಸುಂದರಿ. ಈ ಸಾರ್ತಿ ಧ್ವನಿ ಕೊಮಲವಾಗಿತ್ತು. " ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ " ಹೇಳುತ್ತಾ ಹಣ್ಣನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೊರಗಡೆ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮೆಲ್ಲತೊಡಗಿದೆ. ಅವಳು ಉಳಿದ ಹಣ್ಣು ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಮಧ್ಯೆ ಮಧ್ಯೆ ಬಂದ ಕರೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತಳು. ನಾನು ನನ್ನ favourite timepass ಆದ ಹೊರನೋಟಕ್ಕೆ ಮನಕೊಟ್ಟು ಸಮಯ ಕೊಲ್ಲತೊಡಗಿದೆ. ಇಲ್ಲನ್ದಿದ್ರೆ ಕೆಲ ನಿಮಿಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಸಮಯವೇ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿ ಬಂದು ನನ್ನ ಕೊಲ್ಲುವಂತ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿತ್ತಲ್ಲ! ಈ ವೇಳೆಗಾಗಲೆ ಬಸ್ಸು ಬೆಂಗಳೂರು ಸರಹದ್ದು ದಾಟಿ ಶಿವಮೊಗ್ಗದ ಹಾದಿ ಹಿಡಿದಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ನಿದ್ರೆಯ ದಾರಿಯನ್ನು ಹಿಡಿಯತೊಡಗಿದೆ. " ಸುಖಕರ ಪ್ರಯಾಣಕ್ಕೆ KSRTC ಬಳಸಿ " ಎಂಬ ಸ್ಲೋಗನ್ ಸಾರ್ಥಕಗೊಳಿಸುವಂತೆ ಸುಖವಾಗಿ ಮತ್ತು 'ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ' ಶಿವಮೊಗ್ಗ ತಲುಪಿ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ ಮುಂದೆ ನಿಂತೆ. ಅದೇ ವೇಳೆ ತನ್ನ ತಂದೆ [ ಇರಬಹುದು ] ಜೊತೆ ಆ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಮುಂದೆ ಹೋದಾಗ ಚಾಕು ಹಿಡಿದ ಅವಳ ಭಂಗಿ ನನ್ನ ಸ್ಮೃತಿಪಟಲದ ಮುಂದೆ ತೇಲಿ ಬಂತು. ಒಂದೆರಡು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಹೋದ ಹುಡುಗಿ ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡುತ್ತಾ ದೊಡ್ಡ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಬೈ ಹೇಳಿದಳು. ವಿಶ್ ಮಾಡಿದ್ದು ನನಗೇನೆ ? ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡುತ್ತ ನಾನೂ ಬೈ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತಿನ್ನೋಕೆ ಹಣ್ಣು ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ ಅದನ್ನು ಕತ್ತರಿಸೋಕೆ [ಹಣ್ಣನ್ನು ಕತ್ತರಿಸೋಕೆ ಮಾತ್ರಾನ?] ಚಕೂನು ತಂದಿರ್ತಾರೆ ಅಂತ ಆವತ್ತೇ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು. ಪ್ರತಿಸಲ KSRTC ಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುವಾಗ ಈ ಘಟನೆ ನನಗೆ ಜ್ಞಾಪಕಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತೆ. ಆ ಚಾಕು ತೋರಿಸಿದ ಸುಂದರಿ ಈ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಜಂಗಲ್ ನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿದ್ದಾಳೋ.............? ಮತ್ತೆ ಏನಾದ್ರು ಸಿಗ್ತಾಳೋ...........ಕಾಲಾನೇ ನಿರ್ಧರಿಸಬೇಕು.